“นายกดื่มน้ำบาดาล แต่ทหารยังยืนหยัดอยู่ชายแดน” — ประโยคสั้น ๆ แต่สะท้อนความจริงอันเข้มข้นของประเทศนี้
ในวันที่เมืองหลวงโชว์ผลงานแก้ภัยแล้งด้วยการเปิดก๊อกดื่มน้ำบาดาลต่อหน้าสื่อ ท่ามกลางเสียงปรบมือและกล้องถ่ายทอดสด มีทหารชายแดนอีกนับร้อยนับพันที่ยังคงยืนหยัดอยู่บนพื้นที่กันดาร ห่างไกลความสะดวกสบาย แม้ไม่มีน้ำดื่มสะอาด ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ ไม่มีเงาไม้ใหญ่ให้หลบแดด
พวกเขาไม่ได้ขอแสงแฟลช ไม่ได้หวังให้ใครยกย่อง เพียงแต่ขอให้ภารกิจที่พวกเขาเสียสละนั้นถูกมองเห็นและได้รับการสนับสนุนที่เหมาะสมบ้าง เพราะเบื้องหลังภาพนายกยิ้มดื่มน้ำโชว์นั้น ยังมีชีวิตจริงที่ไม่ถูกถ่ายทอดผ่านหน้าจอ — ชีวิตของคนที่เฝ้าพรมแดน ปกป้องประเทศ และแบกปืนไว้แทนการถือแก้วน้ำใส
ถ้าน้ำบาดาลหนึ่งแก้วจะกลายเป็นเครื่องมือทางการเมือง ก็ขอให้อย่าลืมน้ำเหงื่อของทหารที่เฝ้าแนวชายแดน ที่ยังไม่เคยได้ดื่มอะไรสบาย ๆ แบบนั้นเลยแม้แต่วันเดียว.
